خوش آمدید

خلیج فانگ نا یکی از زیباترین مناطق در شمالی ترین قسمت پوکت است. صخره های آهکی که از آب های زمردی سر برا فراشته ، جلوه ی زیبا و بی نظیری به این منطقه بخشیده اند. در این خلیج زیبا دریاچه ها ، تالاب ها و سواحل بکر کوچک وجود دارد که بسیار دیدنی است. برای تفریح ​​و دیدن این بهشت ​​روی زمین می توانید قایق کرایه کنید و می توانید از یک غذای خوشمزه در رستوران های روبرو خلیج و تماشای مناظر خیره کننده لذت ببرید.

خلیج فانگ نا 400 کیلومتر مربع مساحت دارد و بیش از 100 جزیره را در خود جای داده است که برخی از آنها به دلیل زیبایی و شگفتی در فهرست رکوردهای جهانی گینس ذکر شده اند. یکی از زیباترین آنها جزیره جیمز باند است که پس از فیلم "مرد با اسلحه طلایی" از سریال "جیمز باند" در سال 1974 به شهرت جهانی رسید. این جزیره همچنین با مناظر بی نظیر خود توسط پارک ملی محافظت می شود.

کوه پانی یکی دیگر از نقاط دیدنی خلیخ فانگ نا است. پانی جزیره ای کوچک است که با صخره های سنگی بزرگ و عمودی احاطه شده است. بسیاری از خانه ها ، خانه ها یا رستوران ها توسط پایه های چوبی در قسمت کم عمق دریا  و روی آب ساخته می شوند.

فیرا مرکز سانتورینی است، پر از ساختمان های مکعبی سفید ، تراس ها ، میادین کوچک ، کلیساهایی با گنبدهای آبی در تپه ها و 300 متر بالاتر از دهانه آتشفشان واقع شده اند. فیرا ترکیبی از زیبایی های طبیعی ، زندگی اجتماعی ، تفریحات شبانه و خرید در یک جزیره درخشنده و زیبا است.

به همان اندازه که از پیاده روی در کوچه های زیبای فیرا لذت می برید و در طول روز از مغازه ها و فروشگاه های رنگارنگ آن دیدن میکنید و لذت میبرید، شب ها با گشت و گذار یا رفتن به تورهای کلوپ های شهر سرگرمی بی پایان خواهید داشت. فیرا فقط یک دهکده توریستی نیست بلکه یکی از مکان های فرهنگی و تاریخی منطقه است که می توان به  موزه باستان شناسی (که بقایای شهر اکروتیری مینوآن در آن قرار دارد)،  موزه ترا (محل نگهداری آثار باستانی یافت شده در کاوش های شهر سانتورینی)  موزه می نوان ( که عکس هایی تاریخی از شهر در آن نگهداری می شود)  اشاره کرد.

جالب است بدانید که فیرا کل درآمد خود را از طریق صنعت توریسم بدست می آورد و به همین دلیل اکثر ساختمان‌های خود را به هتل ها، رستوران ها، کافه ها و فروشگاه ها اختصاص داده است.در سفر به سانتورینی بازدید از این دهکده جذاب را از دست ندهید.

تایلند، با نام سابق سیام ، کشوری در شبه قاره هند در جنوب شرقی آسیا است. از شمال با میانمار و لائوس ، از شرق با لائوس و کامبوج ، از جنوب با مالزی و خلیج تایلند و از غرب با برمه و دریای اندامان هم مرز است. زبان رسمی کشور تایلندی ، پایتخت و همچنین پرجمعیت ترین شهر بانکوک و دین 95٪ مردم بودایی است. نام تایلندی به زبان محلی از دو کلمه Thi و Land گرفته شده است که به معنی سرزمین حوری است.

در پی کودتای پرایوث چان اوچا فرمانده ارتش علیه یانگلیک شیناواترا نخست‌وزیر سابق این کشور، در سال 2013 حکومت نظامیان دوباره بر این کشور برقرار شد. در ۱۳۹۵ (۲۰۱۶) همه‌پرسی قانون اساسی توسط نظامیان برگزار شد که رأی مثبت مردم به آن باعث شد تا اختیارات وسیعی به خونتا (حکومت نظامی تایلند) داده شود.

تایلند از سال 1932 با قدرت مشروطه در دست نخست وزیر و پارلمان سلطنت بوده است. پادشاه رئیس دولت و " جایگاهی درخور احترام و عبادت " دارد.

در تایلند ، سلطنت رایج است و حتی در بین اکثریت جمعیت "حرمت ویژه ای" دارد.

کاخ کرملین بزرگ‌‌ترین کاخ سلطنتی روسیه که با نام قلب مسکو نیز شناخته می‌شود یکی از زیباترین کاخ‌های جهان است. این کاخ بیش از ۶۰۰ سال است میزبان سلاطین، تزارها و حالا گردشگرانی است که از سرتاسر جهان می‌آیند تا شکوه و زیبایی آن را از نزدیک تماشا کنند. 

ارگ کرملین مسکو، یک قلعه تاریخی است که به صورت مجتمع در قلب شهر مسکو ساخته شده و (از جنوب) بر رودخانه مسکوا، (از شرق) بر میدان سرخ و (از غرب) به باغ الکساندر مشرف است. بنای این کاخ در سال ۱۴۸۷ به پایان رسید و شامل تعدادی کاخ و کلیسا است. نام مشهور این کاخ کرملین است (که به زبان روسی به معنای دژ است). این کاخ از چهار قصر، چهار کلیسا و دیوار کرملین به همراهی برج‌های کرملین تشکیل شده‌ است. از این کاخ به منظور اسکان رئیس‌جمهور روسیه استفاده می‌شود. 

کرملین مثلث‌شکل، با جهت شمالی دارای ضلع‎هایی به طول ۷۵۰ متر است. کرملین را واقعا می‎توان از هر نظر، سمبلیک، تاریخی، و استراتژیکی قلب مسکو نامید. بزرگ‌‌ترین کلیسای کرملین مسکو، کلیسای جامع اوسپنسکی است که طی سال‎های ۱۴۷۵ تا ۱۴۷۹ ساخته شده و تزارها در آن‌جا تاج‌گذاری می‎کردند. ابتدا دیوار آجری کرملین در کنار رودخانه مسکو بنا شد، زیرا تاتارها اغلب از آن‌جا حمله می‎کردند.

تمام عملیات ساختمانی ۱۰ سال به طول انجامید. کرملین جدید را روی کرملین قدیم که از سنگ سفید بود بنا کردند. دیوارهای قبلی را در حد امکان باقی گذاشتند، فقط دور آن‌ها را دیوارهای آجری کشیده و آن‌ها را بلندتر، ضخیم‎تر و محکم‎تر کردند. کاخ بزرگ کرملین در سال ۱۸۴۹ شکل کنونی را کسب کرد. کاخ جدید به طول ۱۲۵ متر بود و دارای ۷۰۰ اتاق از جمله آپارتمان‎های شخصی خانواده شخص اول کشور بود.

در سال ۱۹۶۱ عمارت جدیدی به کرملین اضافه شد؛ کاخ کنگره‎ها. از کاخ کنگره‎ها برای اهداف گوناگون استفاده می‎کنند؛ برای اجرای نمایش‎های تئاتری و جشن‎های عمومی. سالن بزرگ آن برای ۶ هزار نفر در نظر گرفته شده است. وسایل صوتی برای ترجمه بیش از ۲۹ زبان در این کاخ نصب شده‎اند. بالشوی تئاتر و اپرا روی صحنه کاخ کنگره‎ها به نمایش گذاشته می‌شود.

این کاخ دارای ۸۰۰ اتاق جداگانه از جمله سالن‎ها، رخت‎کن، راهرو و اتاق‎های اختصاصی برای اعضای شخص اول مملکت، اتاق مطبوعات و اتاق‎هایی برای خدمه فنی است. برای ساخت این کاخ فقط ۱۶ ماه وقت صرف شد و جایزه لنین به طراحان و معماران آن تعلق گرفت.

پاریس شهر رویا‌هاست؛ شهر عاشقان دنیا، شهر رمان‌ها و فیلم‌های آشنا؛ از شانزلیزه گرفته که بهشت مد جهان است تا ایفل که سمبل بی‌چون‌و‌چرای شهر است؛ از موزه‌ لوور که تابلوی مونالیزا و تکه‌هایی از تخت جمشید را در خود دارد، تا کلیسای مرموز نوتردام با گوژپشت معروفش و از رود پرآب «سن» تا کاخ تاریخی «ورسای». این شهر به قول اروپایی‌ها یک موزه‌فیکاسیون یا همان موزه‌ی بصری است. پاریس شهر کافه‌های رنگارنگ خیابانی هم هست با قهوه‌های معروف و کروسان‌های تازه‌شان و البته برترین رستوران‌های جهان. تماشای موزیکال‌های «مولن‌روژ» و سر زدن به آرامگاه صادق هدایت در «پرلاشز» هم تجربه‌های دیگر پاریس‌اند. پاریس جایی است که همه بدون اینکه دیده باشیم می‌شناسیم؛ هرم موزه‌ لوور را در فیلم «داوینچی کد»، مولن‌روژ را در فیلم مولن‌روژ و بلوار «سن ژرمن» را در رمان «در جستجوی زمان از دست رفته» به یاد داریم. نوستالژی پاریس تمام‌نشدنی‌‌ست.

تصور پاریس و حتی فرانسه بدون ایفل محال است. ایفل ۳۲۴‌متری با آن صف‌های عریض و طویل بازدید‌کنندگانش، بلند‌ترین ساختمان در پاریس و یکی از پر‌بازدید‌ترین بنا‌های یادبود در جهان است. «گوستاو ایفل» این شاهکار را طی سال‌های ۱۸۸۷-۱۸۸۹ به مناسبت نمایشگاه جهانی و یادبود صدمین سال انقلاب فرانسه ساخت که بعد‌ها به نماد فرانسه تبدیل شد.

دو طبقه‌ اول را با پله هم می‌توانید بروید اما برای طبقه‌ سوم که صف‌های بلند‌تری هم دارد باید از آسانسور استفاده کنید. قدم زدن در بالای آشناترین برج دنیا و گرفتن عکس‌های رنگارنگ از پاریس و پیچ‌و‌خم رود سن تجربه‌‍ای‌ست که می‌ارزد به خاطرش صف‌های طولانی را تحمل کنید. از ایستگاه متروی «بیر‌هاکیم» می‌توانید به ایفل برسید.